Tag #abcf1 ma już własną stronę internetową abcf1world.wordpress.com
Z tej okazji zapraszam na odwiedzanie jej regularnie ( ͡° ͜ʖ ͡°) A teraz przejdźmy do artykułu
Jeden rodzic, dwaj różni bracia. Benetton B194 i Pacific PR01 z sezonu 1994 Artykuł na stronie abcf1world
Mistrzowski Benetton z Michaelem Schumacherem oraz najgorszy zespół 1994 roku, Pacific. Może będziecie w szoku, ale te dwa zespoły łączny jeden wspólny projekt bolidu- Reynard z 1991 roku. Jak to się stało, że z jedna koncepcja dała dwa, bardzo skrajne efekty?
Oba zespoły pracowały nad projektem opartym na nieudanym projekcie zespołu Reynard, którego celem było wejście do stawki F1 w 1992 roku. Reynard stwierdził, że projekt nie będzie gotowy, więc cały program, w tym fabryka w Enstone, została sprzedana Benettonowi. Dane aerodynamiczne z badań Reynarda również zostały sprzedane. Prawa do tego projektu wykupił również zespół Formuły 3000- Pacific, który chciał przejść do F1. W Formule 3000 (obecnie Formuła 2) zespół ten reprezentowali m.in. David Coulthard, Eddie Irvine i JJ Lehto, a w 1991 zdobyli tytuł mistrzowski tej serii.
Do zespołu Bennetona w 1992 dołączyły dwie ważne osoby, które pracowały nad projektem bolidu Reynarda- Rory Byrne i Pat Symonds. Projekt bolidu z modyfikacjami został nazwany jako Benetton B192 i został wykorzystany później jako Benetton B194 w którym Michael Schumacher zdobył swój 1 tytuł mistrzowski. Benetton B194 nie był nowym bolidem, tylko zasadniczo zaawansowaną ewolucją B192. Myślę, że w tym momencie zakończymy wątek z Benettonem, ponieważ chciałbym się skupić na zespole Pacific.
Pacific przygotowywał się do wejścia do Formuły 1 w 1993 roku, ale z powodu braku środków finansowych zespół zadebiutował rok później. W przeciwieństwie do Benettona Pacific nie dokonał żadnego istotnego rozwoju aerodynamicznego i zasadniczo nie miał prawdziwej wiedzy o tym, jak zaktualizować projekt. W połączeniu z ograniczonymi środkami oznacza to, że Pacyfik korzystał z trzyletniego samochodu w sezonie 1994.
Z powodu braku zasobów i pieniędzy udoskonalano aerodynamikę na ślepo. Bolid nie przeszedł żadnych istotnych testów w tunelu aerodynamicznym. Przejechano nim tylko kilkadziesiąt kilometrów podczas przedsezonowych testów. Nie dokonano żadnych większych aktualizacji, z tego powodu miał wręcz podstawowe problemy (skąd my to znamy- FW42, problemy z hamulcami i częściami). Silnikiem bolidu była wolnossąca V10 o pojemności 3,5 litra marki Ilmor. Była to przestarzała, dwuletnia konstrukcja- słabsza niż normy z 1994 r.
Poważne modyfikacje miały zostać przeprowadzone po Grand Prix San Marino, ale do tego nie doszło. Było to spowodowane faktem, że umowa sponsorska nie doszła do skutku. W F1 to nie jest nic nowego, ale ta historia jest dość szczególna. Zespół przekonał firmę papierosową Black Death, aby sponsorowała ich od wyścigu na to Czytaj dalej...